Her düş insana özgü, her şiir, düşünsel bir kurgudur.
Şaban AKTAŞ

manavın kızı
tatlı bir sarışın
dalında muz
salkımsaçak,
basıp kaymadan ye
soyup soyup
saymadan ye


fırıncının kızı
buğday tenli
taptaze
dokunsan
el yakacak


kömürcünün kızı
kara kaşlı kömür gözlü
hem yazları hem kışları
içini ısıtır bakışları
kömür mü kömür
ne gerek sobaya
sarıl sımsıkı
yat sıcacık bir ömür


şekercinin kızı;
Akide
dünyanın en tatlı kızı
gerek yok
nikâha, şahide,
Akide;
cebine koy kaç
tenhalarda menhalarda
ağız tadı
özel mi özel
adı gibi güzel


sütçünün kızı
bembeyaz
kaymak
yüzüne bak
kül/ahta dondurma
kıdım kıdım
dil ucuyla
yalamalı
sinek kondurma


züccaciyecin kızı
gözleri kahverengi
fincan fincan
nasıl bakar, yakar
kim bilir kaç/can


balcının kızı
çiçek mi çiçek
bal kavanozu;
açılsa ağzı
yere dökülecek
dokunduğu yer
yalanıp öpülecek


duvarcının kızı
şakül mü şakül
yamuğa gelmez hiç
bir bakışta
kül eder kül


gurbetçinin kızı Sıla
tatlı dilli güleryüzlü
tam bir neşe küpü
her sözüne gül
katıla katıla,
ayıla bayıla
’bırak artık gurbeti,
dön!’ dedim sılaya
’Kalma gelecek yıla!’
kimbilir
belki de çıktı yola

kasabın kızı
körpe kuzu
kemiksiz
buram buram
bir porsiyon pirzola


hey aklım;
kendine mukayyet ol
hay’rola
ne oluyor sana?!

...
her şey oluyor
her şey tamam
işler yolunda
bir eksiğim var
karda, kışta, kıyamette
çift kişilik karyola!


Şaban AKTAŞ
13.02.2015