HİÇ KİMSE ÜŞÜMESİN

Yağarken inceden inceye kar
Bir çocuk sesi, yırtar günü
Bir çocuk soğuktan
Bir çocuk yokluktan ağlar
Küçüklüğüm gelir aklıma
Soğuk da geceden sabahı ettiğim yıllar
Yıkık dökük inşatlarda
Yürekleri çok geniş olan
Bezen Dursun abimin
Bazen gerçek bir arkadaş
Gazi ÇELİĞİN
Bana refakat ettiği
Çoğu zaman ise
Tek tabanca gezdiğim
tek başına gecelediğim
Gelir aklıma
Kar gibi erittiğim yıllar
Tüm soğuğuna inat bu şehrin
Sabah olunca çocuklar gibi
Sevindiğim yıllar

Donma derecesinde sabahın ayazı
O ayazda hiç özlediniz mi siz yazı
Bir çorba param olsa dedinimizmi
Mermi gibi saplanırken soğuk
Bir çorba param olsa ısıtacak
Gireceğim şu lokantaya
Isıtacağım her yanı, diye
uykuda değil
Ayakta sayıkladığınız oldu mu

Bakarsın evlerde ışıklar yanar
Sarı ve beyaz
Hayal ettiniz mi kışta olsa idi yaz
Her araba geçişinde rüzgâr vurur
Bilir misiniz saatlerce üşüyen insanı
Kaç saat soğuk, kaç saat aç
kaldınız mı hiç
Bilir misiniz? ne hale getirir
Yolda sizi yürürken ayaz

Evden yakındasınız ama çok uzakta
Bir kez daha düşünün
Şu bembeyaz karın yağışında
Düş de gör insanların gözünde neredesin
Nerde ne değerde hangi aralıkta
Düşmede görme en iyisi
Düşersen ortada kalmaz
Dostta arkadaşta
Her düşme bir ayağa kalkmadır aslında

Sevmediğim soğuk gibi
Sevmediğim ve nefret ettiğim
Ne çok küfürbazı var bu şehrin
yıkılsın yok olsun küfür
ve kar ve ayaz ve soğuk
Kırılası ayazın kırılası soğuğun
Neyleyim güzel olan
Şeylerini sevmişim
Çünkü benim doğum yerim
Üşümesin hiçbir zaman
Ne büyüğün ne çocuğun
Ey garip şehir sen nerde
Ben neredeyim
Üşütmesin artık soğuğun
Ellerini ıstayım diye
Koynuna sokmasın
Ne büyüğün ne çocuğun
Üşüyene ver
Varsa bir kazağın
Varsa bir gocuğun

CAKSU MEMURATÖR 10/11-02.2015