gece...
keder taşırken sensiz odalarıma
duvarlarımda gölgen dolaşır durur inadına
ki uykularım firaridir hep benim
gözlerim yine geceyi ağırlamakta pervasızca


hasretin en demine bıraktım kendimi
özlemin ecel gibi peşimde inatla dolaştıkça
gözlerimde
gözlerinden kalma ılıman bir gülüş
yokluğun ruhumu sarıp sarmaladıkça
hatta arada bir
çocuksu bir kahkaha atıyorum inatla
karanlığa
ve ağız dolusu küfürler ediyorum
olmadığın sokaklarıma


ve ben her gün
hep aynı serenadı yaşamaktan yorgunum
bıktım
her gece sensizliğe kapımı aralamaktan
ellerin
gözlerin
tenin
kokun
nefesin yok sevdalım
kısaca yoksun işte
y o k s u n
yanı başımda


ve aksine öyle çok özledim ki seni
titriyor bedenim nefesini anımsadıkça
ellerim
ellerinden kalma sıcaklığını bir parça saklamış
avutuyorum kendimi
tenimden ruhuma yol bulmuş kokunla


şimdi bana mesafelerden söz etme sakın
dayanmaz bu yürek bunca acıya
ki..ben sensiz ne haldeyim bilir misin
ölüm ezber bozarken canımda
sen yoksun işte yoksun yanımda


ay/su