0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
1190
Okunma
Gecekondu yıkımlarının hüznü ve insanların çaresizliği üzerine yazılmış bir şiirdir.
Samanlığı seyran etmiştik,
Bir göz odamızda.
Duymamıştık,
İliklerimize kadar işleyen soğuğu
Aç kaldık;
Açıkta kalmayacaktık güya...
Emek vermiştik,
Her taşına toprağına
Fakirhanemizde,
Fakir halimizle
Yaşıyorduk en azından
İliklerimize işleyen soğuğu duymadan
Ne ayakkabı, ne elbise alabilirim
Çocuklarıma.
Yamayıp yamayıp giyecekler
En azından yaşıyorlardı
Akan damın altında büyüyecekler
Bir anda söndü ocağımız
Ne evimiz kaldı ne bucağımız
Çaresiz
Kaderimize küsüp
Mutsuz yaşayacağız.
Oysa yaşıyorduk küçücük odamızda
Bize saray olan şirin gecekondumuzda..
