Herkesin bir hikayesi var anlatacağı
Ama nerden başlayacağını bilmez
Kimi yakınları ile paylaşır
Kimileri ise bir ömür susmayı tercih eder
Geçmişle uğraşmak tsunami gibi
Sonsuz karanlıkta kaybolur gider
Bilmez ki karanlık denilen birşey yok
Dünyanın kendi ekseninde dönmesidir ömür hanım


Çekmecede siyah beyaz
Anılar taranırken
Çocukluğumun merdiveninden atladım
Ulu pınardan bakır sitiliyle su taşır
Tek oyuncağı çöpten yapılı bebek
Yetim mahalle sevgi nihayetinde
Can yoldaşıyla bayram muhabetinde
Bu daha bir başlangıçtı ömür hanım


Kardelenlerin karı yavaşça erimekte
Değirmenin tepesinde uyku bölünmekte
Gecikken baharın getirdiği vuslat
Gitmesi gereken yolcu hazır tetikte
Ayrılıkların kolay olmadığı bir gerçek
Onca emek koltuğundaki bohçada
O küçük çocuğu
Hatırladın mı sen ömür hanım


Okumak yüreğinde amansız kanayan yara
Kabullenir o ayrılığa
Hangi hekimlere gittiyse onulmaz çare
Hayaller telef oldu yaban ırgatlığa
Üç beş kitapla şiirle oyalandı belki
Herkesin bir hikayesi vardır anlatacağı
Ben daha o hikayelere gelemedim
Gelemedim ömür hanım

Feride
08-02 -2015