Bazen geceyi kıskandım,uzun ve sessiz diye..
Bazende gündüzü kıskandım,gürültücü, arsız diye..
İnadına kara,siyah,simsiyah..
Unuttuklarım,yapmak isteyip,yapamadıklarım
Hatta ölümün bir yüzü,söyleyemediklerim,
Rüzgarla birlikte,ölümün ıslığı kulaklarımda..
Bazen gidilmesi uzak,birde baktığında yanında,
Yakalanması zor gibi..
Artık geceyi sorgulamıyorum.
Son bulacak,gün gibi yaşıyorum..
Sessizliği ürkütücü gelmiyor,eskisi gibi..
Karanlığın koynunda uymuyorum.
Gecenin rengi,siyahı da sever oldum..
Şu satırları da karaladığım kalem bile siyah..
İnadına..talihim bile kara..
Bazen bir yerlere kaçasım gelir.
Bineceğim araç bile,karatren..
Dostlarımda karagün dostumu,bilemedim..
Yaşadığım aşk ise ’karasevda’
Gözleride üzüm karası..
Dedim ya herşey’gece,siyah,kara..
Bu arada gündoğumu yavaş yavaş,penceremden sızmakta..
Bembeyaz umutlarla..
Yeni bir güne MERHABA..