Bir insan her zaman sıhatte kalmaz
Cahil, gerçek düşmanı, dostunu bilmez,
İnsan bir dertten, beş dertten ölmez
Hasta hane yataklarına serince postumu
İşte o gün anladım, düşmanımı dostumu.

Sahte dostlar türlü posta büründü
Düşmanlarım dostlarım, melek gibi göründü,
Yağ çekti, dil döktü, sahsıma yarandı,
Hasta hane yataklarına serince postumu
İşte o gün anladım, düşmanımı dostumu.

Dost görünenler hani şimdi nerdeler?
Ya göründü, ya da borcunu verdiler,
Hastalandım, bilmezlikten geldiler
Hasta hane yataklarına serince postumu
İşte o gün anladım, düşmanımı dostumu.

Ben herkesi kendim gibi bilirdim,
Elimdeki ekmeğin yarısını verirdim,
Para mara mı dedi? yoksa bile bulurdum
Hasta hane yataklarına serince postumu
İşte o gün anladım, düşmanımı dostumu.

Ben kendimi herkesin hizmetine verdim
Kime iyilik ettimse ondan kötülük gördüm
Dünya işte böyleymiş, çok geç farkına vardım
Hasta hane yataklarına serince postumu
İşte o gün anladım, düşmanımı dostumu.

Bir İsmail, bir Ercan, bir de Oya
Gelin öpeyim yavrularım, sizleri doya doya
Ben zaten hastayım, Mevlam sizi koruya
Hasta hane yataklarına serince postumu
İşte o gün anladım, düşmanımı dostumu.

Ahh...Şimdi anladım, şu dünyada dost çok az
Yalan dolan palavra, biraz da piyaz
Yaz aşık MUSTAFA, Aşık Dertli gibi yaz
Hasta hane yataklarına serince postumu
İşte o gün anladım, düşmanımı dostumu.

MUSTAFA der: Ya kurtulur, ya da bir gün ölürüm
Ölmez isem gerçek dostu bulurum
Gerçek dosta bağlanır, ona kurban olurum
Hasta hane yataklarına serince postumu
İşte o gün anladım, düşmanımı dostumu.



Mustafa Uzelli