nicedir buruk rengi dudakta
yalnızlığın suskun kelimeleri
hecelenir uzaktan
sesin serabı duyulan
her yön gece
sessizlik katran karası

kimsesizlik dolar ilik ilik
aralık bırakmadan
hüzün yerle gök arası
sağır penceresiz oda
kapısı duvarı bir
ne ışık sızar içeri
ne kanar silüet
ne de gölge
sızarsa dışarı renksiz hiçlik
işaretidir silik nabzın
hangi hüsnü kuruntu sıyrılabilir
zincirlerden

zemheri bağdaş kurmuş
ağustosun göğsüne
neşe donmuş
sevinç kaybolmuş
tebessüm uçuk
hangi yüze baksan
şarjör başoltan ağır bakışlar
şu perişan havada
cenazesi var sevginin

eskiden
gece sığınak
gece limandı
şimdi sıkıyor efsunlu elleriyle
kederi kader yapmak
tüm çabası
çırpınışlar boş
kapılar sürmeli

gündüz kurulan hayali
gece boyadı dengine
gece kabus menüsünde ısrarlı
gündüz gece olmaya kararlı
dostlar düşmanlarla bir artık
umut hangi karadelikte

nicedir böyle buruk renge esir
susku kimsesiz sessizlik
ne ses ne kımıltı
el ayak çekilir
yalnızlık hep bir başına

muratcanbolat