3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1271
Okunma
Güneş gözlerinde batıyordu
Sevdan yol alırken ufukta,
Dudaklarında karanlığın soğukluğu
Bedenim titrerken kollarının arasında.
Oysa “Yaşamak” nefes alamıyordu
Senin olmadığın şehrin sokaklarında,
Korkutuyordu martıların bu durgunluğu
Sanki ölümü taşıyorlardı kanatlarında…
Verdiğin sözler çoktan unutulmuştu
Ucu yanık mektubun satırlarında,
Silinmişti duyguların mutluluğu
Sevmeyi öğrenirken seni umutsuzlukta.
Havada hala teninin kokusu duruyordu
Sanki hiç solmayacak çiçeklerin tadında,
Ve aklımda o sorunun huzursuzluğu
Tanrı neden aşkı yaratmıştı ruhlarda?
İBRAHİM ŞENTÜRK
Cevap Yaz