Mübah Görmüş Yaradan

Gecemmi gündüzüm,mü var, hiç anlamam
Dertsiz bir günüm olsun,ki,derman aramam.
Ne gamsız nede yarsız, ben hiç duramam
Neylersin bana, bunu mübah görmüş yaradan

Ben hiç gün görmedim,ki, öyle olur olmaza gülen,
Yokluga sefelete bürünmüş,bir farklı demki,desem
Daha ana rahminde iken,başladı benim bu çilem,
Neylersin bana, bunu mübah görmüş yaradan

Evet çocuk yaşta kederimle,ben tanıştım
Büyüdükçe açılara,haşır neşir oldum,karıştım.
Özlem duydum sevgiliye,kavuşmadan helâlleştim
Neylersin bana, bunu mübah görmüş yaradan

Aklım erdi ereli,düşmüşüm bir ekmek derdine,
Bu yolda ne puştlar,dümbükler gördüm ve hergele.
Çıkar menfaat uğruna,satan şerefini,güden güdene,
Neylersin bana bunu,mübah görmüş yaradan

Yıllar geçtikçe anlasada, insan oğlu bütün bunları
Geri getirmiyor,ki geçen bir bir ,herder olmuş yılları.
Resul, kime ne anlatır,ki, yazan yazmış kuluna bunları
Neylersin bana bunu,mübah görmüş yaradan

Yarattığı onca kullardan,benim ne farkım olaki
Aradığı kul vasfında olasamda,gayret etmeden durmam,ki
Kadere boyun eğdim,kedere isyanım yok, şükrederim,ki
Neylersin bana bunu,mübah görmüş yaradan
Mübah görmüş yaradan.

Tarih:05 / 02 / 2015
Şiir:Resul Civcik
Fotoshop:ResulCivcik2015