ANNECİĞİM

Yıllar geçti aradan , özlüyorum seni ben,
Bulmak da mümkün değil, biliyorum yeniden.
Sen hayatta rehberdin , bir mekteptin , önderdin.
Senden daha büyük insanı göremedim, Anneciğim.

Sessiz sakin, bilgeydin, boş laflara sağırdın.
Davranışın olgundu. Taş yerinde ağırdın.
Yeri geldi kızdın da , bakışınla bağırdın.
Senden çok şey öğrendim, bir alimdin Anneciğim.

Anneciğim canım anneciğim, ağlayarak büyüyün.
Hasta oldum yataktan, kaldırarak yürüttün.
Bir oğlum diye diye, bir ömrünü çürüttün.
Annelerin şahısın, sen bir tanesin Anneciğim.

Bir anne tek oğlunu bu kadar sever, dünyadan çok severdin.
Ben sana bir şey vermedim, sen bana büyük servet verdin.
Ağlar da içine atar” Oğlum, bir tanem canım “ derdin.
Sen büyüksün, dünya küçük, rahat uyu Anneciğim.
Tokat, 04.Şubat.2015
Turan Yalçın