‘’Çok açım, üşüyorum ’’ dedi çocuk ,

Anne çaresiz göz attı dolaba

ardından tencereye,

Sana dedi ‘’hemen bir su kaynatayım,

içine azıcık bulgur azıcık salça atayım,

güzel bir çorba yapayım’.

Çocuk ne anlardı yokluktan.

ana dedi ‘’ yan evden mis gibi et kokuyor,

sen şimdi bir köfte yapsan yanına da pilav katsan’’

Bir yavruya baktı kadın bir cüzdanına,

‘’yanlış koku gelmiştir oğul o da çorba yapmıştır

sana öyle kokmuştur açlıktan,

bu soğuk kıyamet kim gider çarşıya dek,

kayar düşeriz mazaalah oluruz belden bacaktan

gel sana çorba yapayım içini ısıtayım’’

Çaresiz doydular

son kalan kırıntılarla…



‘Üşüyorum’ dedi çocuk

hem açım ana hem çok üşüyorum’.

Kırık camın önünde kerevetin üstüne uzanıp

sarıldılar birbirlerine.

Getir dedi anası ellerini

kollarımın altına ,sana bir masal anlatayım

öylece dal uykuya.

Kapat şimdi gözlerini

güneş yaksın yüzünü.

güneşe bakılmaz sakın ha açma gözlerini .

pikniğe gitmişiz sen, ben, halan bir de rahmetli baban,

Belgrat ormanına.

Börekler hazırladım akşamdan,

Sarmalar da halandan .

Baban mangal yakıyor,

koş bak yardım istiyor .

Ben şuradan ayranı yapayım

karpuzu da halana kestireyim.’’

‘Soğuk ana’’ dedi çocuk

‘’çok sıcak ‘’dedi ana

‘’Güneş bir yanda mangal bir yanda

Ne soğuğu yandım bak ben burada’’

Yavru daldı rüyaya ,

ana daha da sıkı sarıldı yavrusuna ;

Sabaha çıkarmıyız bilmem dedi içinden

Ağırlaşan gözleri kapanıverdi aniden...


Yanına almıştı kimsesizler kimsesi
Bir yanında yavrusu diğerinde eşi…