Aslında
Hiç yazmamalıydım
Ruhumun hicran damlalarını
Yüreğimin sahrasında bırakmalıydım
Ne kadar heves ve arzular varsa arınmalıydım
Her şartta ve lahzada en yakının rızası için çalışmalıydım

Yapamadım
Önce sadece yaşayandım
Sonraları fark ettikçe anlayandım
Her mecrada ibret toplayarak sabırla yaşadım
Dilsiz ve işitmeyen bir can gibi kendi halinde candım
Yüreğimde iman adına ne varsa onu yaşamak için vardım

Hatalarım
Hiç olmaz mı, maksadını aşmaz mı?
Beşer ne yaptığını hesaplamazsa utanır mı?
Yoksa pişkinliğe verip, hayâ ve edebi bırakır mı?
Haysiyet ve itibarını hiç dikkate almadan yaşar mı?
Vasıfsız ve sefil bir vaziyet içinde cemiyet hayatına çıkar mı?

Beşer olmak
Henüz insanlaşmaktan uzak durmak
Adabı muaşereti hiç talim etmeden yaşamak
İlim ve irfandan, sohbet ve istişareden uzak durmak
Her türlü asabiyet ve şer meziyetleri iftihar bilip kanmak
Hiç kimseye faidesi olmadan ve yalnızca nefsi için çırpınmak

Ne okunan ezanı
Ne kürsüden vaaz eden hocayı
Urbası yamalıklı ve takkeli zavallı bir amcayı
Beli bükülmüş, etrafından imdat bekleyen zavallı nineyi
İçinde korku dolu, ürkek bakışlarıyla boynunu büken bacıyı
Anlamayan, onlarla can olmayan, hevesi için sınır tanımayan

Bilmem ki artık
Meramım kifayet eder mi?
Namazın farz ve vaciplerinden habersiz can küser mi?
Hırs ve hıncını bir ömür taşımış nefs sahibi hidayete erer mi?
Yargılama hakkı olmadığı halde, bunu yapan canlar yeter mi?
Akıl ve irade sahibi olmak, ilim ve irfansızlık içinde felaha erer mi?

Mustafa Cilasun