Gül gonca ömrümün esti yelleri
Dalda türlü çiçek açtı bir zaman
Güz yağmurlarıyla bastı selleri
Yaprağı dalından uçtu bir zaman


Her çiçeğin ayrı gülü dalı var
Dilden anlayana türlü hali var
Sevip ayrılmanın bin vebali var
Yârden ayrı düşen göçtü bir zaman


Yel estikçe dal dal ile sarışır
Pembe beyaz güller ala karışır
Ne deli bu gönül yelle yarışır
Sevmek seni candan suçtu bir zaman


Gönül dağlar aştı, çöllerden geçti
Gövel ördek oldu, göllerden uçtu
Sana varmak için yelleri seçti;
Her seher yüzünden geçti bir zaman


Sorulmaz ki yele neden esersin
Dalların kırılsa kime küsersin
Ağlarsın sızlarsın, bir gün susarsın
Can bedenden göğe uçtu bir zaman


Aşk seveni Aslı-Kerem eylermiş
Acısı ciğeri verem eylermiş
Gerçek âşık derde dermanım dermiş
Dert başa taktığım taçtı bir zaman


Göresim gelmez mi seni göresim
Gönlümdesin hâlâ hep aynı resim
Seslensem adını duyarsın sesim;
Aklım vardı baştan kaçtı bir zaman


Kâbildir gönülden dilenen dilek
Allanır dalında göğeren çilek
Vuslatın kısmet mi nereden bilek
Bağında gonca gül açtı bir zaman


Şaban AKTAŞ
27.01.2015