Ahşap bir evin karanlık odalarında

Gizliydi hayat

Soğuk iç acıtıyor

Kimsesizlik yalnızlık kol geziyor

İnsanlar bezgin hayatın yükünden

Çatacak yer arıyor

Sesler yükseldikçe

Küçük kız bir köşeye siniyor

Yan odadan yemek kokuları

Çatal bıçak sesleri

Beynine kazınıyor

Suskunluğu taa o zamandan geliyor

Başlıyor mutluluk oyununu oynamaya

En sevdiği şey yazmak

Bununla başlıyor işe

Aklına gelen hey şeyi dizelere döküyor

Eline ne geçerse okuyor

Sokaktan bir kedi alıyor

En büyük sırdaşı oluyor

Onun dertleşirken başını okşarken

Yaşamın tüm yükünü unutuyor

’’Okşanan bir başın’’ keyfini süren

Kedisini keyifle seyrediyor

Ayakta sapasağlam kalmak için

Mücadele veriyor

İnsanları hayvanları

Yaratılan her nesneyi sevmek

Hayatının felsefesi oluyor

Yeminler ediyor kendine

Yaşamadığı mutluluğu

Sevdiklerime armağan edeceğim diye...

___Seda Karakaş..