Ne acılar çektim yokluğunda ben
Mutluluk hiç bana gülmedi gitti
Gurbetine düştüm yokluğunda ben
Gönlümde ki ateş,sönmedi gitti

Sen kaderim oldun alın yazımsın
Gönülden inleyen ince sızımsın.
Dilimde düşmeyen divan sazımsın
Mutluluk hiç bana,gelmedi gitti

Dertler sıra sıra bir sen değilsin
Varsın başım yere hergün eğilsin
Ağlama gözlerim neye meyilsin
İçimde ki ateş,sönmedi gitti

Hiç böyle değildi senden öncesi
Kılıçtan keskin yar kıldan incesi
Hasretle yazılmış ölüm güncesi
Mutluluk hiç bana,gülmedi gitti

Kime sarıldıysam kıymet bilmedi
Akan gözyaşımı kimse silmedi
Gönlüm darda yüzüm birgün gülmedi
Gülmedi şu bahtım,gülmedi gitti
*
Nasıl sevdim nasıl umut bağladım
Gözlerimde yaşlar döktüm ağladım
Her gece ateşte yürek dağladım
Kader mi talih mi,sönmedi gitti ...


Şiir YARALI_34/Avusturya