Nasıl sığar İstanbul kelimelere?
Anlatılamaz tarihe sığmayan kent,
Selam durur Kız Kulesi gelen geçene,
Dünyayı sarsan medeniyet.

Nasıl sığar İstanbul kelimelere?
Bir yanda Sultanahmed, diğer yanda Ayasofya,
Gülhane şahitlik eder sevgilere,
Kalmıyor ki İstanbul sevgisi lafta.

Nasıl sığar İstanbul kelimelere?
Bir başkadır ilkbaharda Çamlıca,
Köprüler nişanlar iki kıtayı birbirine,
Asırlar, yıllar yatar o kaskoca surlarda.

Nasıl sığar İstanbul kelimelere?
Fatih’i dahi kendine hayran bırakmış,
Verilmez bu şehir kimselere,
İstanbul aşkıyla ne insanlar yanmış.

Nasıl sığar İstanbul kelimelere?
Dimdik ayakta durur Galata Kulesi,
Boğazın kokusu yayılır gök kubbeye,
Her gün dolar taşar Üsküdar İskelesi.

Nasıl sığar İstanbul kelimelere?
Fatih, Eminönü, Topkapı,
Anadolu Hisarı bakar hep Rumeli’ye,
Tüm heybetiyle Dolmabahçe Sarayı.

Nasıl sığar İstanbul kelimelere?
Beyazıt’ta birbirinden güzel yapılar,
Göz mü dayanır Ya Rabbi bu güzelliğe,
Yıllar öncesinden kalan ahşap binalar.

Nasıl sığar İstanbul kelimelere?
Kentin ortasından geçer Haliç,
Sığdıramıyorum bu şehri yere göğe,
İstanbul şarabından hele bir iç.

Nasıl sığar İstanbul kelimelere?
Ahenk dolu Yerebatan Sarnıcı,
Yükü taşıyan hep Yedi Tepe,
Kalbimde durur İstanbul sancısı.

Nasıl sığar İstanbul kelimelere?
Camiler, saraylar, hamamlar,
Nasip olmaz bu aşk herkese,
İstanbul’da yaşanır en güzel anılar.

Nasıl sığar İstanbul kelimelere?
Yatar Eyüp Sultan’da Eyüp El-Ensari,
Güzel yapılı camiler şevk verir gözlere,
Daha adını bilmediğimiz binlerce veli.

Nasıl sığar İstanbul kelimelere?
Burada yaşanır en güzel aşklar,
İstanbul aşkına bulunmaz çare,
Ve burada söylenir en büyük yalanlar.

Nasıl sığar İstanbul kelimelere?
Ömür biter bu aşk bitmez,
Nasıl sığar ki İstanbul kısacık bir ömre?
Yıldızlar söner ama İstanbul sönmez.