Gönül neye inat, kolaylık varken
Bahar mevsiminde, buzda yürürsün
Bu günüm yarınım, kurtulsun derken
Toprak hepisini, örter çürürsün

Freni tutmuyor, geçen zamanın
Bilinmez kıymeti, yaşanan anın
Harman harap, elde kalan samanın;
Bilmem ki neyini, korur durursun

Az ile başlayıp, azıp gittiler
Nefsin dizginini, çözüp gittiler
Hasenata mezar, kazıp gittiler
İbret ile baksan, sen de görürsün

Gönül terazimde, artı hanemde
Düşlerim buğulu, gözlerim nemde
Avucun semaya kaldır her demde
Sular durulunca, sen de kurursun

Okumak nedir ki, harfi sökmek mi?
Gözdeki ışıkla, sevda dikmek mi?
Yanlış yorumlayıp, gönül yıkmak mı?
Vicdana teğetsen, özden vurursun

Asrın idrakinden, kaçmak nafile
Malkoç Ali, divana dur saf ile
İki cihan, karanlıktır sefile
Çelikten bir külçe olsan erirsin

Ali Rıza Malkoç
19/01/2007 Bursa


Hasenat: Yararlı, iyi, güzel işler.
Zahir: Dış yüz, görünüş.
Teğet: bir konuya üstünkörü dokunmak