sen yüzünü benim kadar bilemezsin
bakamazsın gece - gündüz
bilemezsin saç rengini
sorsam kumral dersin,
kumral kumsalı vuran
güneş de var saçlarında senin!


geceler karayılan, dolanır boynuma
bilemezsin
ölümün rengini boğulmadan
yüz rengini
yüz rengini bilemezsin
hasreti gözbebeklerinde yutkunmadın ki!


içtiğim sularda sen olmasan
akıp gitmezdin gözlerimden
bilemezsin ümükten geçmediğini
yalnız su içtiğini hasretin
mercanların istiridyelerin gülüşlerinden doğduğunu
dolunay’ın istiridyelerin annesi olduğunu bilemezsin!


bir pil gibi eriyip içten içe
sokak lâmbaları tek tek sönen bir kent gibi
karanlıklara boğulmadan, kendini yiyip
bilemezsin asla doğmayacağını güneşin!


tıkanmadan beyninde kılcal damarlar
mercan resifleriyle öksüz ve yetim
sularla can çekişip, akvaryumları süsleyeceğini
tüketip ömrünü sessiz sedasız
toplayıp hüzünleri yörüngesinden dünyamızın
bir daha gelmeyeceğini geri
...
bir kartopunun ellerinde senin
güneşi söndürdüğünü.................. bilemezsin!


Şaban AKTAŞ


Yayınlanmıştır. Düşlük, Sayı-1