#

zıpkın yemiş yaralı ceylanın ne işi var karada?
dörtnala
damla damla
beyaz bulanıyor kana
yasal avcıların sürek avında
yoruldu
sıkıştı
ve
yığıldı

çaresizlik içinde gözleri yaşlı
türkü tadında ağıt yakışlı
hayaller bitti
sütten kesilip yavrusuna;
“Sen büyüdün artık”
dedi sessizce
gözlerini kapatıp düşlerken
yüreğinden
o hiç bilinmemiş yerde
sevinç çığlıkları kulaklarında yankılanırken
düştü bütün hayalleri toprağa
okyanus gözlerinden
düşlerime

...

yoksunluğunda ağlamıyorum anne
gözlerim sihirbaz
erik ağaçlarında yırttığım gömleklerimi dikiyor
cocukluğumdan kalma
ve
ellerim yeniden dokuyor
kopup giden ayrılıkları
çift dikiş

yüreğim kutup
hiçbir ayrılığın ateş yakamadığı
hüznüm bozuk
hiçbir ustanın onaramadığı
kalk
ve
gel anne
bıraktığın yağmurlu gecede
üşürken yalnızlığım
ve
tut ellerimi
emeklemeden yürüme arzularımda
düşmeden

karnım acıkıyor anne
yediğim bütün otlar acı
dilim yara
dikenler batmış burnumda
gül kokun
ve kokmuyor hiçbir çiçek senin tadında
koş
ve
gel anne
bu soğuk, karanlık ve yağmurlu gecelerin birinde

sıcaklığına muhtaç
koşmaktan yorulmuş ayaklarım
titriyor
ve
korkuyor kulaklarım
sesinden başka her seste
irkiliyor bedenim
en derin huzurlu uykularımda bile

...

şimdi izninle gidiyorum
bir eyvallah dilimde
titrek
koşuşlarla dörtnala
arkama bile bakamadan
av olmak ne zor anne…


#