6
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
3125
Okunma
Büroda evde beslediğiniz hayvan bir gün gelip ölüyor her canlı gibi ölüm onlara da var
Beslerken büyütürken bu hayvanları sizlerden birer parça oluyorlar, yemeğinizi yerken suyunuzu içerken
onları da düşünüyorsunuz. Artık onlardan da sorumlu hissediyorsunuz kendinizi ve gün geliyor o beslediğiniz büyüttüğünüz ve canınızdan bir parça haline gelen hayvanınız ölüyor...Sizi bilmiyorum ama canımdan bir parça gitti sanki ve bir insan ölümüne üzüldüğümden çok üzüldüm...Adı Tarçın büromda beslediğim bir Muhabbet kuşunun hikayesidir onu hiç unutmayacağım...Yolun cennet bahçelerine uğrasın Tarçınım...
ADI TARÇIN…
Sen önce torunumun gülüydün,
Sonra büromda bizim gülüşümüz oldun
Bizi gördüğünde kafesinde
Bir sağa bir sola koşardın
Elimde yemi görünce
Kafesinin tellerine konardın
Patlamış mısırları sana zevkle
Kendi ellerimle yedirirdim
Arada bir parmağımı ısırırdın ama
Canım acımaz hep sana gülümserdim
Yıllar sonra oğlumdan konuşmayı öğrendin
Aşkitom diyerek bizleri hep mest ettin
Mavi ipek yumuşaklığında göğsünü
Hep okşar, severdim…
Çok hoşuna giderdi benim güzel kuşum kendinden geçerdin…
Sen şimdi Karlı bir Ankara sabahında
dönülmez bir yola girdin
Bir veda bile etmeden sonsuza göçüverdin
Ah be güzel kuşum giderken
Ciğerlerimizi yakarak gittin
Ne denir öteye göçüp gidişine bilmiyorum ama
Ruhun hep cennet bahçelerinden geçsin…
Yolun ışıklara olsun
Benim güzel Tarçınım
Yolun yıldızlara olsun…
Kazım DOĞAN
10.01.2015
5.0
100% (9)
Cevap Yaz