5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2351
Okunma
Eğitimimi bitirip yurda döndükten sonra,vatani görevimi yapmak için gün sayıyordum
Ağabeyimin evinde misafir olduğum bir gün; askerlik konusu mevzu olunca,altı yaşında olan yeğenim çocuksu bir refleks ile(son kıtadaki birebir) duygularını haykırdı.Çok etkilenmiştim.Daha sonra bu yoğun duyguyu şiir haline getirmeye çalıştım.Hemde o çocuksu ifadeyi bozmadan.Umarım beğenirsiniz.
Oturmuş dört kişi bir arada
İçlerinde sevgi, gözlerinde sevgi
Sevgi dolaşıyor odada
Ve iki sevgi kaynaşmış,bir olmuş
Biri amca, biri yeğen
Yürekler ha durdu,ha duracak
Sevgiden.
Bir uzak yerden,bir uzun sevgidir
Yüreğinde amcanın
Yeğen ise bir genç fidan
Sevgisi-altıncı baharında-
Saf
Temiz
Ve çocuksu
Fışkırır her yerinden
Elinden
Dilinden
Gözlerinden.
Sığdırmaya çalışılır bir-iki kelimeye
Onca sevgiler
Yetmez
Ateş gibi yanar vucutlar
Gözler bir volkan
Bakışlar lav.
Anımsar yeğen aniden
-babası askerliği sorunca-
Ölen binlerce genci savaşlarda
Ve akan binlerce gözyaşını
Bir çığlık koparır kendiliğinden
_"Sen ölme emi,amca"
"_Yoksa boşa gider annemin yaptığı yemek
Yemeden gidersen eğer
Bu ev, bu duvar, bu kapı neye değer
Neden, niçin doğduk?
Varsa öldürmek,ölmek.
kutbo
Cevap Yaz