Özlemim savrulup dağıldı/
Kar taneleri gibi
Yüreğime dokundu/
Yayıldı bir boncuk misali
Ne mümkün öyle zor’ki/
Çığlığımı duyurmak
Tut ellerimi be ustam/
İstemiyorum pervazsızca savrulmak...

Özlemlerim karşılıksızdı/
Bir umuttu beklentilerim
Hicran vari ağlamaktan/
Sağanağa döndü gözlerim
Beni yoran umutsuzluğum/
Özlemişliğim değildi..!
Bir lokmalık sevgiydi be ustam/
Uğrunda kocaman bir çınar devrildi...

Dedim’ya..! bir lokma sevgiydi/
Çok’muymuş istediğim.?
Sende ben gibi savrulup dağıl/
A be merhametsiz sevdiğim
Yıldırdın, bıktırdın, dağıttın/
Şimdi nefretlerle doluyum
Tut ellerimden bırakma be ustam/
Katleden cani olmak istemiyorum...

Duyuramadım feryatlarımı/
Aciz kaldım yıkılmışçasına
Uzanacak bir el bekledim/
Tutar diye umutlanmışçasına
Oysa..! biliyorum’ki/
Biçare kalmış umutlarım
Paran parça olmadan be ustam/
Tut ellerimden., yoksa.... yoksa rüsvanım...

Cemal İNAN