Sen, birisine kardeşim dedin mi hiç,
Sonra onu sevdin mi delicesine,
Sonra bocaladın mı, kardeş mi,
Sevgili mi diye ?
Hiç yandı mı yüreğin günlerce,
Hep gözlerine bakıpta,
Canım kardeşim derken,
Aslında içinden,
Sana aşığım,
Dedin mi hiç ?
Hiç sürdü mü günlerce acıların,
Onun gözlerine bakıpta dalmadın mı hiç ?

Dinlerken konuşmalarını,
Aslında hayal etmedin mi dudaklarını.
Öpmedin mi onu rüyalarında,
Sarılırken boynuna, aslında koklamadın mı tenini.
Ona hep yalan söylemedin mi,
Seni çok seviyorum aşkım ,
Demeyi, delicesine isterken,
Canım kardeşim demedin mi hiç ?

Uğurlarken el sallayıp,
Vedalaştığını hissetmedin mi hiç ?
Dönünce arkanı ağlamadın mı,
Bir daha, bir daha haykırmak istemedin mi,
Seni seviyorum, sana aşığım demeyi,
Kendine yediremediğin olmadı mı hiç ?


Hani söylenemeyecekler vardır ya yaşarken,
Acı versede, ölüm olsada,
Asla söylenmeyecekler.
Yalnızken gözyaşı, acı, ıstırap olan,
Seninle mezara gidecek sözler.
Sevgin,
Yalanın,
Aşkın,
Acıların.

Aslında da,uçup giden,
Hayatın.