SEVGİNLE,AŞKINDA YOK OLDUM
Ben sevginle,aşkında yok oldum.
Hakkı bilip,hakça yaşamakmış ömür,
Geçici olsa da ömür,ruhlarımız ebedi.
Hakkı bilen gönül,nurlanır,
Nurlanan gönülde ,ruh sırlanır.
Uzaydan,okyanuslardan da derin ve engin,
Bendeki aşkının deryası ve sevgin.
Feryat,figan eyleme de aşık yüreğim.
Sana ulaştıran tüm yollar,
Uzun ,uzak,zor ,aşılmaz,meşekatlı olsa da.
İnançla,sabırla ,sevgiyle,
Varmaktır muradım.
Aşkına düşeli,
Ben ,ben değilim artık.
Sana olan sevgimle,aşkımla,
Mecnunun oldum senin.
Aşkın,yüceldikçe,yüreğimde,
Ben sevginde,zerre zerre yok oldum.
Aşkının görünmez har ateşinde,
Durmadan dağlanma da yüreğim.
Teslimdir sana,ruhum ve canım.
Dünya denilen bu durakta,
Alıp verdiğim her nefesimde,
Aşkınla, sevgi sevgi varsın bende.
Şah damarımdan daha yakın yerde.
Aşkının güzelliğine erdi bu canım,
Arşı inletiyor özleminle,
Sessiz hasretli çığlıklarım.
Huşu içinde huu demede,
Tüm hücrelerim ve gönlüm.
Aşkının ışığı,değdi bir kere ruhuma.
Milyon tana güneş,birleşse de yok edemez,
Yüreğimdeki sevgi nurunu.
Bu can,vardı aşkının tadına,
Bir damla kevserinde olsa,
Huzur verir ,aşık,sarhoş ruhuma.
Olursa iznin,
Cemalini görmek ister,
Sana tüm benliğiyle,aşık bu kulun.
Öyle doğdu ki gönlüme,aşkınla sevgin,
Her nefes alışımda,
Allah diye atmaktadır kalbim.
Ben sevginle,aşkında yok oldum...
ŞİİR:Mustafa KÜLCÜ Bodrumlu Musti
08 Aralık 2014