Herkes vardı
Yalnız sen yoktun




Bir parçasından ibarettir sensizlik
Bembeyaz sayfamın satırlarında
Her şey mümkündü sanki sen ile dolu hayatımda
Hatalar
Yokluk yoksunluk hiç önemli değildi sanki
Sevmek doyasıya sevmek seni
Utanmadan sıkılmadan
Her defasında haz alarak sevmek seni
En önemlisi
Övünerek böbürlenerek değil
İçten gerçekten sevmek tek lüksümdü hayatta

Her defasında bakmaktan bıktım boş sandalyene
Bıktım yalnız döne döne yatmaktan
Sevmiyorum artık aynaları
Çünkü tek beni yansıtıyorlar birde komidini
Bıktım bomboş oda da tek başıma oturmaktan
Sadece bana yetecek kadar çay demlemekten
Tartışmadan televizyon izlemekten
Ve bu sevgililer günüde yüzüm asık
Aklım karışık
Ellerim terlemeden dolaşmaktan

Sohbetlerimiz oldu
Yalnız senin konuştuğun benim sustuğum
Kavgalarımız oldu senin bağırdığın benim sustuğum
Sevdamız oldu benim yaşadığım
Senin ansızın çekip gittiğin

Yine sensiz bir günün sabahında
Odamızda bütün anılarımız
Sevdalarımız
Umutlarımız toplanmıştı
Kısacası herkes vardı
Sen yoktun…













...