10
Yorum
26
Beğeni
0,0
Puan
1600
Okunma
Hüzün
düştükçe içimin pervazına sarı yapraklar
ipince bir çizgi beliriyor alnımda
adına kader dedikleri
avuçlarıma birikiyor ıslaklığı
yüzsüz bir misafir gibi rüzgar
kapının eşiğinde uğulduyor
sızıyor ruhum gecenin köründe
ay ışığının aksi yüzümde
ayaz kesiyor bileklerimi yine
en ücra köşelerden
adsız bir kadın çoğalıyor zihnimde
uçurumlara meyilli sesi
silüeti bir gölgeyi andırsa da
hissediyorum
umut taşıyor yüreği
karanlığı yarıyor çakmak gözleri
çaresizlik... yakışmaz bize
söz kılıçtan keskin
kurşun gibi ağır gelse de
saymaya kalksam
çekmecelere sığmaz
tuttuğum hayallerin çetelesi
ölüm..?
...ölüm aşar beni
hayat yaşanılası
çokça gülünesi
hatta
bir adım ötesi...
[sevgi batbay özçelik]