Efsaneler süzülür gamzeden nice demdir,
Çaya dair yazdığım şiirlerime esin.
Senin berrak bakışın kalemime kademdir.
Suları kıskandırır konuştuğunda sesin.
Hiçbir misale sığmaz çayımdaki albeni.
Bakışından iz taşır çayın billurdan teni.


Cümle misal içinde en güzel misalsin sen.
Hüznümü nakşedersin suya çay demi ile.
Efsane tebessümün hep hayalimde desen.
Unutulmaz gülüşün ısrar etme nafile.
Hiçbir misale sığmaz çayımdaki ince hâl.
Sen istersen silinir sözlüğümdeki muhal.


Adın gülle müsavi kendin güle tek emsal.
Bestenigar makamı seni anlatır suya.
Mevzubahis sen isen efsane olur masal.
Turnalar hayalinle dalar daim uykuya.
Hiçbir misale sığmaz çayımdaki yedi renk.
Senin berrak bakışın çay rengine tek ahenk.


Zarafetin bardağa akar demlik özünden.
İnce belli iminden kaç efsane derilir.
Kalemim kıskanırken seni ağyar gözünden.
Efsane dağlarında çeliğe su verilir.
Hiçbir misale sığmaz bana verdiğin hüzün.
Senin yokluğun olur özeti çayda güzün.


Çayın nice hâlleri yazılsa roman olur.
Önsözü tebessümün mahiyeti yalnız sen.
Acı çay bala keser gülüşünle an olur.
Kayıtsız tavırların hüzün mahreçli desen.
Hiçbir misale sığmaz çayın sendeki hâli.
Bir gün bir çay demle de mümkün kıl sen muhali.
Ankara,22.12.2014 İ.K