Hissediyordum bedenimde uçuşan kelebekleri
Yaz rüzgârlarını güneşin ısıttığı gibi ısıtan kalbimi
Gülüşünü, özlemek hiç bu kadar soğuk olmamıştı
Sonbaharda yapraklarını döken ağaç gibi
Düşüyordum kalbinden yavaş yavaş
Canım acıyor mu acımıyor mu hissedemiyorum
Terk ediyor kelebekler siyah olan kalbimi.

Terk ediliyorum, terk ediyorum
Kelebekler beni ben kalbini, sevdirebilir mi?
Bir insanın gülüşü kaybolan her şeyi
Özletebilir mi?
Bir yaz güneşi sonbaharın yalnızlığını çıplaklığını
Varoluşluğumda kayboluyorum bir dondurma gibi.

Bir tusunami tarafından alınıp gidilen hayalleri?
Kalanlarla mutlu olunur mu?
Yeniden çarpar mı?
O kalp bir insanı hayata döndürürcesine
Mutluluğu görebilir miyiz?
Gülüşlerinde hissedebilir mi?
Yeniden tüm bedeninde uçuşan kelebekleri?
Ya da unutur mu her şeyi?
Yeni bir hayat belki de mutlu senaryolarla dolu olan
Rol icabı gülümsemeler belki de
İyi bir oyuncudur fark etmez kimse bunu
Ya da severim bir adamı yeniden değil ilk defa
Özlerim belki ama gülümserim
İlk aşkım olana elveda ederim belki de gülüşlerimle.

Sami Arlan..