Huzur aramakla geçti şu ömrüm,
Bulamadım, bulacağım yok benim.
Bu alemin esrarını, sırrını,
Bilemedim, bileceğim yok benim.

Bahar gelmez kar kaplamış dağımı,
Hasret eritiyor yürek yağımı,
Diken sarmış bostanımı bağımı,
Yolamadım, yolacağım yok benim.

Sel oldum süründüm, yel oldum estim,
"Şerbet içtim" dedim oysa kan kustum,
Murad almak idi meramım kastım,
Alamadım, alacağım yok benim.

Gam, keder yüklüymüş bu köhne diyar,
Ahu figan etsem beni kim duyar,
Tek yirmi dört saat mutlu bahtiyar,
Olamadım, olacağım yok benim.

Yüklendim sırtıma gamı kederi,
Gönlüm söndürülmüş bir yangın yeri,
Gülmeyi unuttum yıllardan beri,
Gülemedim, güleceğim yok benim.

Vay benim kaderim, vay dertli başım,
Günüm kör karanlık,kâbustur düşüm,
Yağmurlara inat akar gözyaşım,
Silemedim, sileceğim yok benim.

Dünyalık her şeyi yana koyup ta,
Böylesine yaşamaktan cayıp ta,
Gözlerimi yumup, ALLAH deyip te,
Ölemedim, öleceğim yok benim...

İsmail GÜL