Reçberlik zor dediler, gurbeti yol eylediler,
Erzincan, tercandan Zonguldağa geldiler
Namı-ı diyarı ,yüzü kara ,ekmeği helal
,,, Madenciler

Ekmeklerini büyütmek istediler, aşına aş katmak istediler,
Çocuklarını büyütüp, okutup ev bark sahibi yapmak,
Torun torba sahibi olmak istediler
Dağ demeden, taş demeden,,yaz kış,boran demeden gurbeti yol eylediler,
Aylarca yaşlı anne babadan gelecek köşesi yanık,
Duygu dolu, mektuplarını aylarca özlemle beklediler,

Hey gidi yıllar,
Gözyaşı dolu, özlem dolu, uykusuz, tasa içinde geçen yıllar,
Çoluk çocuğu gurbette gözyaşları dinmeyen yaşlı analar,
Tenleri güneş yanığı, rızkını kara sabana, iki çift öküze,
Bir kırat, ya da karakaçana umudunu bağlayan nasır elli,,
Pala bıyıklı, ak düşmüş saçlı babalar, hakka yürüdüler,

Eza, cefa ile şimdi çoğu toprak oldular,
Anılar, acı dolu, sıla hasreti kokan anılar,
Anılarda imgeler arasında, asıl kaygılar

Çünkü anılarda nice ömür, nice hayatlar var,
Zaman zaman yaralar kanar, gözler kan dolar ağlar, benizleri solar,
Kaderidir onurlu, vicdanlı, fazilet sahibi, dürüst namus timsali insanlığın
Kurbanı oldular, hoyrat, zalim, zulüm kokan zamana
Bir yaşam savaşı, bir ekmek kavgası Erzincan tercan,
Esen evler köyünden ,Uzanmış
Kara Elmas diyarı, Zonguldağa kadar

Saygılar
_______Şair 67_______
Ali Cemal AĞIRMAN