0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1053
Okunma
sere serpe yatıyordu gölge de
güneşi süzerken kara gözleri karaydı
huzur arıyordu papatya yaprağında
yeşil bir dal kopardı gülden dikenli
öptü kokladı çarpıldı rengine
güneşe koştu batarken
çocukluğunu saklıyordu
küçük gözleri ve yüzünde
acı bir çığlık attı yırtıldı karanlık
gecenin orta yerinde yıldızlar ve ay
martılar üşüştü çığlık çığlık
düşler çığlık çığlık
arzulanan güneş geç doğmuşsa da
ısınır yürek ateşe düşer
ağır aksak anılar canlanır usunda
kelimeler yetmez anlatmakla bitmez
gençlik anıları ilk heyecan
son yaprak düşer elinden
filiz verir her geçen gün
ekinoksla başlayan bahar
çiçekler açar renk renk
incitmeden koparılıp sunulur sevgilere
dolaylı anlatılan cümlelerin ardından
ağzı bal yer hecelerin
14-12-2014
cemal karsavran
kültür çağlayanı 42.ci sayı...
