12
Yorum
18
Beğeni
5,0
Puan
1889
Okunma

Gücü olan zalim, ezilen mazlum
Horlayı horlayı yerdiler beni
Hep açık oynadım olmadı gizlim
Yalana, yanlışa kardılar beni
Elin bahçesinden dalın yolmadım
Yetip düşşe eğilipte almadım
Muhannet bilerek muhtaç olmadım
Nedense hep güçlü gördüler beni
Bildiğimce bildiğimden zikrettim
Bazen unuttumsa, bazen fikrettim
Yaşadığım her anıma şükrettim
Gelenden geçenden sordular beni
İnsan iy’ olurmu kötü yanımda
Divan’a durdurur seni önünde
Sahâdete gelemedim sonunda
Yargısız, sualsız vurdular beni.
*
Leylican & Leyla Yıldırım.
5.0
100% (19)