Bir özgürlük türküsü bu,
Hep bir ağızdan söylenen,
Özgürlüğe tutsakların türküsü,
Öten kuşlar, güvercinler,
Eşlik ederlerdi türkülerine,
Korkusuz yürekleri,
Beyaz bayrağıydı barışın,
Hücrelerin karanlığında parlayan...


Nede güzel biliyorlardı,
Kanatlardan tutmaları,
Bir kuş özgürlüğüyle uçmayı,
Özgürlükte, bu olsa gerek...


O kocaman bedenlerin,
Çocuklara ait kalpleri vardı,
Bebeklerin bile kıskandığı,
Mahsumca gülüşleri vardı...


Yardan, anadan esirgenen,
Güneşe hasret yüzleri,
Zalimi dize getiren,
Silahsız kurşun gibi,
Kalbe uzanan dilleri vardı...


İdamın ipliğinde asılı kalan,
Ölümü bile tatlı kılan,
Hayata gülüşleri vardı,
Ve bizde,
Onlardan öğrendik,
Ölüme gülmeyi,
Özgürlüğün asil rengini....



Devrim yolu,
Ölüm yolu değildi,
Özgürlüğün, kardeşliğin yoluydu,
Özgürce ölmekte,
Devrimin gamzeleriydi,
Esaretçi ölmeki,
Özgür ölünce yaşayasın,
Esaretçi asılma bir tek kendin ağlarsın,
Devrimci, özgürce asılki tek gülüşüne dünya ağlasın.....




..........RoJVaN CiHaT..........