Geçen her günümün bağırından kopan, nice seneler geçtim,
Adı alın yazısı olan bahçeme güller ektim,
Biçemedim o bahçenin gündüzü yok,
Gölgelerini görebildim duvarlarda,
Adı kara bir tahtada, Oy havar....


Günlük güneşlik kalbim tülden perde sanki,
Ha yandı ha yanacak, şu büzük bedenimde,
Yüreğimi yüreğine çeken, saray yürekli insanlar,
Yüksek tahtlarınızın, gölgesinde arayın beni,
Başaramadım sarayınızda oturmayı,
Şu an kaderim oturuyor,
Af ola dostlar, Oy havar......


Bir kaban,
Neler sığdırabilirsin ki bir kabana,
Kuru ekmek koyanı gördüm,
Gül çıkaranı, Yüreğini çıkaranı gördüm,
ben ise,
Sensizliği doldurdum ceblerime,
Ve Hala üşüyorum, Oy havar......




Bazı karanlık bir köşede,
Bazen sadece, sensizliğin kokusu sinmiş boş oda,
Sevgilim Kelimesinin yankılandığı duvarlar,
Yıkıldığımı gören duvarlar,
Kör, sağır, dilsiz duvarlar,
Ve şimdi yine,
Sensizliğe şahit duvarlar,
Sırtımı sıvazlayan örtük duvarlar,
Oy havar.......



Cama buğu verip adını yazdım,
İçimde tutamadığın sözünü kazdım,
Akşamlar olmasın kapanmasın perdeler,
Adın donsun bu pencerede,
Bana söz verenler nerdeler, Oy havar...



Şehrimin yolları üklüm büklümmüş,
Sensiz yürürken anladım, ne uzunmuş,
Seninle yürüdüğüm her yol düzmüş oysaki,
Varsın dağlar olsun uzun olsun yollar,
Sensizim ben, Oy havar.....