Er geç kalacak insan vicdanıyla baş başa
Mermerden kalbe bile sızacak gözyaşları
Bütün çabalar boştur fayda etmez nedamet
O akılsız başını vursa da taştan taşa

Dili yılandan beter sokar gelen geçeni
Yalan iftira zulüm gizlidir hamurunda
Son nefesine kadar kullanır insanları
Dönüp bakmaz ardına kar sanır o günleri

Kurnazlık mayasıdır nankörlük has ekmeği
Versen iki gözünü al senin olsun diye
Sonrasında gözleri başlayınca görmeye
Der çekil git karşımdan gözüm görmesin seni

Yüzüne baktığında benzetirsin adama
Yazdıklarına bakıp dersin yoktur benzeri
Yetişemez hiç kimse kaleminin hızına
Şeytan şapka çıkarır geçip de karşısına

Hoşgörü destanında Mevlana yaya kalır
Tanıyan tanımıştır bilmeyene vah olsun
Hele desen gözünün üstünde vardır kaşın
Soluğu mahkemede öcünü senden alır

Aklına eserse çıkarır seni göklere
Deliliği tutarsa vurur yerden yerlere
Bilmezsin tehlikenin nerden geleceğini
Çeşitli stratejilerin uzmanıdır o

Türlü dilden çalar söyle oynar desteksiz telde
İsmi anılsın diye hem el öper hem etek
Yanında kalmamıştır ne bir dost ne arkadaş
Cihanı dolaşsa da bulmaz yanına yoldaş