Elimde değil ki gece ve gündüz
İçimde dinmeyen, sızıdır şiir.

Tatlı hâriç, her tatlıya tat veren
Ekmekle/aşımın, tuzudur şiir.

Bir kez tatmayı gör, unutulmayan
Geride ki kalan, izidir şiir.

Kalplere taht kuran ve de sevilen
Gönül sarayının, kızıdır şiir.

Öyle çekici ki, bakamadığım
En güzel dilberin, yüzüdür şiir.

Besteyle/güfteyle kalbi titreten
Gönül tellerimin, sazıdır şiir.

O, mermer misâli silinmez hâlde
Kalplere kazılan, yazıdır şiir.

Yâri vurmak için, aşk tüfeğinin
Hem arpacık hem de, gezidir şiir

Cilvesi, edâsı ortak paydası
Bütün şâirlerin, nazıdır şiir.

Ölmeden âşığa, kefen olmuş o
Bedene sarılan, bezidir şiir.

Birçok öğrencinin unvan alanın
İhtisas yapanın, tezidir şiir.

Âşık/ mâşûkuna yalan söylemez
Kara, sevdâlının, sözüdür şiir.

Çeşm-i şehlâ bakan bir bakış yeter
Aşkın mâbedidir, gözüdür şiir.

Gönüller arası, o bir köprüdür
Âtiye yön veren, mâzidir şiir.

Beni ansın diye, o nazlı yâre
Âşığın sunduğu, kozudur şiir.

Dünden beri, hiçbir zaman sönmeyen
Gönül yangınının, közüdür şiir.

Ne bir eksiği var, ne de fazlası
Söylenen her sözün, özüdür şiir…

Hanifi KARA

Taştaki fazlalıkları atarsanız heykel
Sözdeki fazlalıkları atarsanız şiir olur...

Duygusuzsa bir şiir; çimentosuz harç gibi
Hem soğuk hem de yavan, yenilen pilav gibi…

Şiir; gönül yangınının dışa vuran dumanıdır...

Şiir; darası alınmış söz demektir...

Not: Bu şiir aynı zamanda 12. Şiir kitabımın ÖNSÖZÜ...