BENDEKİ BEN

Yirmi üç Temmuz’da, geldim hayata.
Şükrederim elbet, ben hep o güne.
Yaşamadım asla, ben yata yata.
Azmimle her zaman, geçtim ben öne.

Sekiz aylık iken, attım ilk adımı.
Güzel çocuk andı, herkes adımı.
Önce çevre köyler, duydu yadımı.
Sonra da eriştim, aşk ile üne ben.

Ben beni severek, yaşarım ömür.
Kula kul olamam, alamam emir.
İçimdeki aşktır, bana tek amir.
Pabuç bırakmadım, şeytana cine.

Tadımdan koyarım, çaya şekeri.
Hızlı kullanırım, ben dört tekeri.
Bir söz dersem eğer, dönmem hiç geri.
Hakka fedadır can, olsa bin tane.

Sevgi beslerim hep, yaşadıkça ben.
Kinle uğraşamam can, taşıdıkça ben.
Kalpte her an sevgi, kaşıdıkça ben.
Gönülde yer olmaz, nefrete kine.

Nerde konuşursam, şeffaftır sözüm.
Sözüme yansır hep, her zaman özüm.
Her soruna mutlak, bulunur çözüm.
Yaşamam saklanıp, ben sine sine.

Rabbimize iman, ettim çok şükür.
Mescide camiye, gittim çok şükür.
Ramazan’da oruç, tuttum çok şükür.
İhanet edemem, asla dine ben.

Yaşayınca insan, güzel planla.
İşi olmaz asla, yalan dolanla.
Gidene kal demez, yaşar kalanla.
Yaşanmaz ki hayat, hep döne döne.

Aşka âşık oldum, yazarım şiir.
Her gün yazıyorum, etmem hiç tehir.
Şiirsiz gün bana, olur bir zehir.
Çünkü yâr görürüm, baksam ne yöne.


01.Aralık. 2014
Mustafa EROL
Manavgat / Antalya