Veli’yi tanırsınız
Hani şu hayatı bedavaya yaşayan
Hani şu cebinde beş kuruşu olmayan
Hani şu biz uyurken gökyüzünü boyayan
Hani şu gün doğmadan hürriyete doğru yola çıkan
Hani şu kargalara horoz şekeri atan
Hani şu dünyayı makaraya saran
Güzel havalarda memuriyeti bırakıp da
Hani şu gözleri kapalı İstanbul’u dinleyen adam
Veli’nin oğlu Veli’yi

İnsan bu hayatı
Ne dünyaya ne kendine ne de kimseye yük olmadan yaşamalı
Ne kahır çekmeli ne de çektirmeli
Kısacık ömrün tadını çıkarmalı
Gülmeli eğlenmeli
Üç kuruşluk dünyayı dert etmemeli
Ve gün gele ki her şeyi bırakıp
Başını alıp gidebilmeli
Veli’nin oğlu Veli gibi

Yeri gele Hacivat’ın karısını gezdirmeli Beyoğlu’nda
Yeri gele sere serpe uzanmış bir güzeli anlatmalı
Öyle bir anlatmalı ki yürekleri hoplatmalı
Yeri gele Süleyman Efendi’den bahsetmeli
Ve canından bezdiren nasırlı ayaklarına üzülmeli
Parasızlık pulsuzluk fukaralık gariplikten
Dara düşmeyenci Allah’tan
Ve onun adını anmaktan
Uzaklığımızı anlatırken
Gülümsetebilmeli

Veli’yi tanımayanlar da mı varmış?
Benim ki de laf ola beri gele
İnsan Veli olmalı yeri gele
Duyulmuş şey değil ki
Giden gün geri gele
…


Mehmet Ali ÇAĞLAR
Nusaybin/2014