Âşığın mihengi, gâhi şâhıdır
Gâhi nârla dolu, bir çâh gerekir.
Menzile nirengi padişâhıdır
Mâhi karanlığa, pîr mâh gerekir.

Varlığın üstünde gayr’ı mezânda
Aklın sapağında, mutlak îzanda
Her işte Deyyân’ı, görüp mîzanda
İlâhî vasfında, ferâh gerekir.

Mihmân beşiğinde, teşekkür ile
Rızâ keşiğinden al şükür ile
Yârin eşiğinde, tefekkür ile
Fersah fersah giden, seyyâh gerekir.

Edepdir yarımı, götürür tama
O sırra erişen, sır olur cama
Değirmen her şeyi öğütür ama
Islah-ı nef’s için, dilşâh gerekir.

Devrana tamah la bitti salâhım
Bin türlü günahla kirli penâhım
Dildeki eyvahla olmaz felâhım
Ervâh-ı Kâmil’den perdah gerekir.

Uraz’ım bu Âlem, boş bir heyûla
Değmesin isterse dizlerin çula
Huzur lazım ise dünyada kula
Berzâh âleminde semâh gerekir.

Erol URAZ 27.11.2014 Kırklareli


Bezm: Dost toplantısı, sarhoşlar meclisi
Çâh: Kuyu, çukur
Nirengi: Bir bölgeyi tanımlamak için oluşturulan noktalar
Mâhi: Mahveden, yok eden
Mezân: Zan ve şüphe verecek şeyler
Deyyân: Herkesin hakkını en iyi bilen ve veren
Mihmân: Konuk, kalınacak yer
Dilşâh: Gönül şahı, sevgili
Salâh: Rahatlık, sulh, dine olan bağlılık, düzelme
Penâh: Sığınma, sığınılacak yer
Felâh: Kurtuluş, selamet
Ervâh: Ruhlar
Perdâh: Cilalama
Heyula: Korkunç hayâl