Hatırlamıyorum ne zaman düştüğümü
Bu kuytu zifiri karanlığa
Sanki bir patlama sonrası düşmüş gibiyim
Doğru ya sen geçmiştin karşıma,
Ne var ne yok kusmuştun yüzüme karşı
O laf kalabalığında bile duymadın iki kelimemi
İçinde biriktirdiğin öfken nefrete dönüşmüş gibi
Gözün görmüyordu,
Kulakların duymuyordu sevgi sözcüklerimi.

Seni seviyorum dedim,
Susmadın, devam etmedin esmeye, gürlemeye
Aşk, beraber, birlikte, biz, gel, Gül/üm gel dedim,
Gel ki biz olalım,
Yaşadığımız bu kadar acı anlam bulsun,
Sen yine kestaneden al saçlarını,
Gözlerin yine inadına bana baksın masmavi
Görmedi gözlerin gözlerine bakan
Bir çift yeşil gözlerimi.

Ağladım, sarıldım sana
Belki uyanırsın sandım öfke uykusundan
Ama olmadı, başaramadım
Attın beni bu kuytu köşeye
Savurdun, savruldun, savrulduk
Şimdi ben bu karanlık köşedeyim,
Ne seni görüyor gözlerim
Ne duyuyor sesini kulaklarım
Söylesene böyle mutlu musun?
Bir ses, bir seda eyle Gül/üm..

Sami Arlan..