Hayatın acımazlıkları kadarda mucizelere tanık olmuştum..
Ummadık anda ummadık yerlerden gelmesine..
Dünyamı bir anda değiştirecek kadarda büyüyebilmesi..
Gözümdeki son damlaların kirpiklerimde intiharlara kalkışırken
Mucizelerin yüzümdeki hüznü tebessüme dönüştürebilmesi kadar da etkili olması..
Çok kayıplarım olsada.. belki dünyamı gecenin karanlarına boğacak kadar çaba harcasamda..
Bir gülün bu kadar ışık saçabileceğini ummamıştım..
Öyle bi sevgi düşün ki..
Ucsuz bucaksız maviliklerde koşarcasına ilerletsin..
En çıkmaz yollarda yoluna ışık saçsın..
Ve öyle bir aŞk düşün ki milyonlarca kelime arasında Sessizlik bile anlam kazansın..
Bahar gibi papatyalar gibi ilk cemre gibi huzur ve mutluluk getirsin..
Adı ne kadar özlem olsada Özlem duyulacak kadar güzel olması..
Rüyalarda bile onu görmek, her boş anlarda onu aklına getirmek..
Her düşüncede aklının bir köşesine iliştirmek..
Aşkı bu kadar güzel yaşatan sevgiliye ömrünü vermek bile az gelir bazen..
Son dal kırılıp son yaprak düşsede..
Yeniden yeşerip aŞka doğmak mucizenin ta kendisi aslında..
Aslında yaşamayı yaşanır kılan bunlar bu güzellikler
Ve bu güzellikleri yaşatabilenler..
Bir insana hayat verenler..
Korku dolu anlarda sarılıp huzuru hissettirenler..
En güzel ve özel geceleri yaşatanlar..
Hayatında ki iLkleri taddıranlar..
Bir telefon görüşmesinde varlığını hissettirenler..
Tıpkı yanındaymış gibi hayaline sarılıp uykuya dalanlar..
Ve bunca güzel olanı bi anda varedenler..
İşte ben bu aŞkı buldum ve kalbimi hükümüne sundum..
Acıtsada, aşkıyla dolup taşırsada onundur artık..
Çıkmasın ne ömrümden ne gönlümden..
Gül yüzündeki gülleri soldurmam inan..
Son damla yaşımla bile büyütür korur kollarım..
Çünkü Çok Sevdim Onu..