4
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
849
Okunma
Vakit veda zamanı,
Sözcükler yalpalıyor,
Körkütük lisan.
Dilimiz dönmüyor,
Konuşamıyoruz.
Kan sızıyor zamanın çatlaklarından.
Denizimiz kan soluyor,
Sabır mercan bir tespih oluyor.
Yılan misali yollar kıvrılıyor.
Hasret yokuş tırmanıyor.
Veda uzuyor.
Karanfil kokulu zamanlar,
Geçmişte kalıyor.
“Karanfil deste gider,
Kokusu dosta gider.”
Türküsü,
Dillere dolanıyor…
Yüreğimizde gül sızısı,
Açıyor güllerin en kırmızısı,
Veda oluyor.
Ankara,09.02.2008 İbrahim KİLİK
5.0
100% (1)
Cevap Yaz