Onlar...
Ne güzel
Umutlanıp uyumuşlardı
Derin bir muhabbetle yarınlar için fırsattı
Geçmişin izlerinde, geleceğin güzelliklerinde şevk vardı
Huzur ve saadet ne büyük bir imkândı, saygı ve hürmet aslolandı
Gereksiz ve anlamsız bahaneler muhabbet ve edepten uzak savlardı
Enaniyet nefsi ihya için tuzaktı, onlar hiç tenezzül etmeyen samimi vicdanlardı
Mağruf ve hizmet için yaşamaya adanmışlardı, vehimlere kapılarını kapatmışlardı
Ne ülfet ve faziletli yolculardı, dünya varlığı adına fakirliğe düşmeyecek kadar Hanif bir duruşları vardı
Sohbet ve derslerin, ilim, irfan meclislerin, vakıf ve hayır kuruluşların hizmetinde olan ve sevilen kullardı
Derslerini çekip uyumuşlardı, kapıları hiç açılmadı, merak eden komşular yakınlarını aradı ve nasıl telaşlanmıştı
Nihayetinde yakınları kapıyı açtı, gördükleri durum karşısında feryatları yürekleri dağladı, sualler sıralanmıştı
Cansız bedenler ne kadar mahzunluk içinde vicdanları dağladı, sobadan sızan kabonmonoksit gazı acımasızdı...

Mustafa Cilasun