Seni gördüm dün gece rüyamda,
Farkında mısın bilmiyorum…
Bazen teşrif ediyorsun ya…
Sanki yüzünü unuttuğumu
Ve de yüzünü unutmak istemeyişimin
İnkar edilemez kanıtı olan,
Bedenimde istemsiz olarak meydana gelen
O acı çırpınışlarımdan haberdarmışsın gibi…
Gel ne olur!Bazen değil;her gün gel.
Gel ki;unutmayayım güzel yüzünü,
Gel ki;yad edeyim kendimce,
Günlüğüme, hediye ettiğin kalemle yazdığım,
Acıyı, tatlıyı, bir de aşkın tuzu biberi olan
Arada kalbimi burkup,
Yanı sıra burnumun direğini sızlatan hüznü…
…
Aklıma gelmiyor senden başkası,
İçinde SEN olan gün günlerin en hası.
…
Seni üzdüğüm günler aklıma geliyor,
Pişmanlık ibresi ruhumda iki yüze vuruyor,
Ve hayat yolunda radara yakalanıyorum.
Sonra üç beş klasik soru:
“Neden durgunsun Mustafa?”
“Ne düşünüyorsun ALLAH aşkına.”
Ben de cevapların en sinir bozucusu olan
“HİÇ” cevabını veriyorum.
Haksız mıyım söyle!
HİÇ değil mi?
…

MUSTAFA NECDET