O yarin elinde mendil olaydım
sürmeli gözüne süreydi beni
hayat bahçesinde bir gül olaydım
her gelip geçende göreydi beni

üşüdüm der ise ateş olaydım
yalnızım der ise bir eş olaydım
istemezse candan kardeş olaydım
canından candostu bileydi beni

bir şarkı olaydım gönül dilinde
savrulup gideydim seher yelinde
gül olaydım o kınalı elinde
her sabah koklayıp öpeydi beni

gidip de dönmese hep bekleseydim
ömrümü verseler de ekleseydim
dermansız dert olsa yine çekseydim
yeterki bir gelip göreydi beni

nazlı ellerinde bir gül olaydım
baharda açaydım, güzde solaydım
her gün düşlerine akıp dolaydım
varıp bir pınara soraydı beni

bir ırmak olaydım coşup taşaydım
karşıma çıkınca donup şaşaydım
nice karlı dağlar varıp aşaydım
her bahar rüzgara vereydi beni

mecnun’un düştüğü çöle döneydim
uğruna savrulan küle döneydim
geçtiği yollarda güle döneydim
her bahar gelende dereydi beni

yüce dağdan akan pınar olaydım
akıp akıp yar kalbine dolaydım
gül olup uğruna her gün solaydım
her gelip geçende göreydi beni

dönmese bir ömür hasret çekeydim
sümbülle ağlayıp boyun bükeydim
gözlerimden kanlı yaşlar dökeydim
yağan yağmurlara deseydi beni

gidip kapısında taşa döneydim
dolanıp dolanıp başa döneydim
gözünde süzülen yaşa döneydim
her gece yastıkta sileydi beni

Can Nuri uğruna dağlar deleydim
al mendil olaydım yaşın sileydim
elleri elimde düşüp öleydim
kalbinin içine gömeydi beni


Nuri CAN