Evin hanımı...
Annesini misafir ediyordu
Pürdikkat kesilerek üzerine titriyordu
Bir hastaya refakat eden gibi rikkat gösteriyordu
Bir miktar rahatsız olsa da annesi, kendini idare ediyordu
Bir kimseye ihtiyaç duymadan yaşamak azminde olan bir yaşlıydı
Evin hanımı annesine gösterdiği hassasiyete kendini kaptırdığından habersizdi
Evin babası sabır ve sükûnet göstererek ses çıkartmıyor ve bir köşede uyukluyordu
Evde herhangi bir şeye ihtiyaç duyduğunda kendisi çare bulmak zorundaydı, soran zihin olarak yoktu
Kayınvalide ne kadar kızını ikaz etse ve farkında olduğu vaziyeti düzeltmek istese de kızı fırsat vermiyordu
Adam o anlar çaresizdi, kimseyi kırmamak için iradi olmak gerekliydi ve huzur, sürur için dışarıya çıkmak şarttı
Bu durum birilerine anlatmalı ve anlamamakta ısrar eden her kimlerse nelere mal olabileceği anlatılmalıydı
Bir hanede ruhsuzluk ve kalpsizlik başlamışsa, şevk ve muhabbet sinelerden ayrılmışsa, asabiyet kuşatırdı
Hissiyat ve duygusallık yarardan ziyade, tahrip eden garipliklere yol açardı, her insan akıl ve mantıktan uzak kalmamalıydı...


Mustafa Cilasun