Köy Sokağı

Köy, sessizliği ve ıssızlığı sırtlamış
Boşluğun koşuşturduğu bir sokak
Zaman durmuş
An saklanmış korkarak

Bir kedi adımları var amaçsız
Sesinin ardından görünen bir traktör
Bütün koyuluğuyla maviyi örterken sis
İçimdeki gürültüye inat
Duyduğum sessizlik nefis

Bir kadının ağır aksak yürüyüşü kulaklarıma çarptı
Gözü yerde kendini arıyordu sanırım
Kimsenin bilemeyeceği düşüncelere odaklı bebekleri
Morumsu başörtüsü az yana kayık
Ucundaki nakışlardan düşüyor renkleri

Kumrunun kanatlarındaki eşe sahipleniş
Bir hava atma, bir sesleniş bir sesleniş

Ayaklarını yere vuran bir çocuk
Annesi elinden tutmuş sıkı
Gölgesinde umursamazlık yürüyor
İnat rengi kararlılık çığlıklarda
Her çığlık okulun çıkış kapısında sürünüyor

Bezgin ayak sesleri duyuyorum arkamdan
Yükü ağır sanırım
Bu bir kadın diyorum
Sağ kulağıma yaklaşıyor adımlar
Dönüp bakmıyorum

Küçük bir çocuk gülümsüyor geçince kadın
Hayranlık ve şaşkınlığıma alışkınmış gibi
Sırtı annesinin sırtında
Bağlanmışlığa rağmen memnun güvencesinden
Gülümsüyoruz karşılıklı
Yerimi değişmem hiçbir şeye der gibi uzaklaşıyor

Annelik diyorum…
Bir zamanlar nefes alan, şen şakrak, gülen, ağlayan, üzülen bir kadın
Annem geliyor aklıma
Sırtına bağlamış mıydı hiç beni, bilmiyorum…

Tebessümüme hüzün bulaştı yine
Çocukluğu özlemişim sanki
Aslında seni özlemişim be anne
Seni özlemişim