Bir cingene kizini gördüm elinde tefi ,
Defoluyor her vuruslar da, bir cok acilari
Birikmis haykirislari ve, caresizlikleri..

Onun "O "renkli ahenginde ,
Sararip soluyor tüm kederleri.
Ne ,bir düs var ,ne de umutla oyalanmak,
Ne, güzeldir böyle hayat..

Estiriyor yüzüne sanki
El hareketleriyle serince bir yeli,
Hayatin kara bulutuna inat..
Türküsünde takili kalmis
Boguluyor sanki onca figan feryat !

Belliki icra etmeye kararli sanatini,
Bu sanatin adi mutluluk sanati
Zordur bu sanati ögrenmesi
Tatmadan acilari...

Yakmadan elini ,ayagini,
Ögrenilmiyormus aldanislari.
Ve boyun egmeden yüregine .
Artik kim kirabilirki onu ?
Hic kimse....!

Kim alirki ,elinden tefini ?
Alamaz kader bile ..!
Cünkü yazilmistir alnina ,
Yasamin karsisinda dikilmesi
Aldirmaz dik bir kafayla ..

Garibanlik mi ? asla.. !
Vurdumduymaz olmali " O"
Imrenmemek imkansizdir ona .
Defalarca vurdukca darbeleri kahirlarina
Yaklastigini anliyor ustaliga....

Onu görenler mutlu sanirlar,
Ama " O " sadece inatcidir
Gösterir keskin dislerini ,ona dis cikarana ..

Kahkaha atiyor ;
Bir daha, bir kez daha,
Dikiyor yirtiklarini tüm gaflarinin
Mutlulugu yasayip ögrenerek.
Ezgisi esliginde birkac neseli söz ederek
Ve ancak ,"O" gür kahkalarina siginmakla....

Nuran KARACA
22:28 09.11.2014