Anne karnındayken huzur dolu
Masum bir cenin
Gün gelir canhıraş bir çığlıkla
Yaşama merhaba der!
Beyaz kundaklara sarılır
Anne bedenine veda eder...

Düşe kalka büyürken
Dizi kanadı diye ağlar
Nasıl acıtır bilmiyordur!
Yürekte cam kırıkları!
Şevkatle dokunan el
Bitimsiz sevgisiyle
İyileştirir yaralarını...

Gün gelir;
Bir çift gözün esiri olur
Titrer ruhu eli eline değince
Toz pembedir hayat
Bulutlar üstünde uçar
Ruh ikizini buldum zanneder
Masal ülkesinin aşıkları...

An gelir;
Ayakları yere basar
Hayal kırıklığı ile uyanır rüyadan
Sol yanında tarifsiz bir sancı
Gözünde dinmeyen yaşlarla
Acılara kördüğümler atar!
Anıları bohçalar kaldırır!
Kalbinin en nadide köşesine..
Hiç unutulmayacak olsa da
Veda eder ilk aşkına...

Hayatın son deminde;
Bir telaş yürekte!
Bitmemişse güzel umutlar
Yaşanmamışsa beklentiler
Bilse de hiç gelmeyecek
Mazide kalan sevgili
Bir umutla bekler..
Hayalini gözbebeğine çizer
Hapseder yüreğine
Son vedasıdır uzaklara...

Göz açıp kapama mesafesi
Kişinin yaşam hikayesi
Kim bilir kaç yaşında!
Bir varmış bir yokmuş gibi!
Eller üzerinde,meçhule yol alırken
Son rolünü de oynayacak
Elveda diyecektir hayata...

Perde kapanmıştır artık
Bitmiştir hayat gailesi
Sönmüştür hasret ateşi
Mutlu,mutsuz günleri
Birkaç resimdir şimdi...

_Duygu Şen_(09.11.2014)